Ali B grootste talent van The Voice!

Ik heb een ‘guilty pleasure’ dat ik hier graag deel. Op de winterse vrijdagavond, na een weekje hard werken, mag ik graag onderuit op de bank naar The Voice kijken. Mooie combinatie van twee dingen waar ik van hou: lekkere muziek en mensen met het lef om zichzelf en hun talent te laten zien.

Ontspanning door naar de inspanning van anderen te kijken zullen we maar zeggen. En, het is tenslotte mijn vak, ik kijk ook graag naar de manier waarop het talent dat zich jury mag noemen de feedback uitdeelt: een, zoals we allemaal weten, “best wel ingewikkeld ding”. Hoe geeft je feedback en hoe hou je iemand tegelijkertijd overeind zodat hij het de volgende keer weer probeert en gebruikt wat hij heeft geleerd?

Ali B geeft voorbeeld

Afgelopen vrijdag viel me weer op hoe goed Ali B dat weet te doen. In deze eerste aflevering van The Voice Kids zong Jilles. Met hart en ziel. Niemand van de jury had gedraaid. Altijd weer een spannend moment...

Hieronder de letterlijk tekst van het fragment.

A: Hoi Goeienavond, hoe heet jij?
J: Ik ben Jilles
A: Jilles, Jilles, hoe oud ben jij? Jilles hoe voel je je?
J: Jammer [krijgt tranen in zijn ogen]
A: Ja jammer hé Jilles, heel eerlijk zat het er…[staat op, loopt naar J. en pakt hem vast]
A: Ok, Jilles, je kan huilen, das goed. Ik hoop dat je niet te veel waarde hecht aan dit moment, dat hoop ik echt [J. knikt] Als je het echt graag wilt dan ga je dit moment gebruiken om beter te worden. Wat kan er beter, dat is echt ervaring. En weet dat ik bijna alles in mijn leven heb verloren en kijk waar ik nu sta. Ik ben zo blij dat ik al die keren heb verloren, want dat bepaalt of je er in de rest van je leven wat van gaat maken… geef je op of ga je door? Leer je ervan of wordt je beter? En dan zal je dankbaar zijn voor dit moment, alleen nu waren een paar momenten niet goed genoeg en het was en beetje oppervlakkig, maar als je ervaring opdoet kom je hier terug of waar je dan ook gaat zingen en zing je met nog meer dynamiek, nog meer power en dan ga je ons laten zien dat je beter bent geworden. Ga je dat doen? Ga je sterk zijn?
J: Ja
A: [Hug! Applaus]”

Wat een held is die man. Kijk, iedereen met een hart ziet heus wel dat dat joch allenig op dat podium zijn verdriet staat te vermannen. Maar Ali stopt met wat in die situatie formeel van hem gevraagd wordt (namelijk commentaar geven), doet iets met dat gevoel, erkent het, staat op, en helpt Jilles verder op een manier die hem waarschijnlijk de rest van zijn leven bij zal blijven. Nog mooier, na die twee(!) minuten krijgt Ali zelf een spontane knuffel van Ilse de Lange. Hoezo het verschil maken…

Stel dat we onze schaamte overwinnen en op het werk hetzelfde zouden doen als je ziet dat iemand zijn best doet en teleurgesteld raakt. Stel dat we zelf beter zouden luisteren naar onze ‘inner voice'?

Gesprekstechniek helpt, empathie is het toverwoord

Als je de interventie van Ali analyseert dan gebruikt hij droog opgesomd de volgende gesprekstechniek: twee open vragen, twee gevoelsreflecties, een bevestiging, een herkadering van de mislukking als kans, twee waarde gedreven retorische vragen, een schets van een betere toekomst die de ander zelf in de hand heeft en tot slot stelt hij twee gesloten vragen. Mooi, en de meesten van ons komen wellicht niet op dat niveau, maar dat hoeft ook niet want de kern is hier niet zijn techniek, vooral niet zou ik bijna zeggen.

Wat hier zo goed is, is dat Ali de gevoelens van Jilles serieus neemt. Zo serieus dat hij stopt met waar hij zogenaamd voor staat opgesteld. Hij benoemt de teleurstelling, laat zien dat dat hem raakt, gaat op een bepaalde manier naast de jongen staan en helpt hem een beeld te maken van een toekomst waarin hij meer ervaring heeft en met opgeheven hoofd opnieuw kan laten zien dat hij beter is geworden (let op: subtiel verschil, niet hoe goed hij is!). Hij beloont de inzet, niet het resultaat.

Het is juist de combinatie van een empathische grondhouding, aangevuld met motiverende gesprekstechniek die dit fragment zo indrukwekkend maken. Ik draai mijn stoel voor deze man.

Gelukkig zie ik ook meer en meer managers serieuze pogingen doen om naar hun 'inner voice' te luisteren en oude gewoontes los te laten. Om meer vragend in plaats van sturend te werk te gaan, om medewerkers beter te zien zoals ze zijn (in plaats van hoe je wil dat ze zijn). Misschien dat Ali B je helpt om te kiezen. Als je feedback geeft, wie wil je zijn: Anouk of Ali B? De keus is aan jou.

P.S. Meer weten over motiverend coachen, hoe je mensen in de ontwikkelstand krijgt en houdt? Weten wat de prachtige interventie van Ali nóg effectiever had gemaakt? Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. voor meer informatie!